Historii prędkościomierza ciąg dalszy…

Jak już pisałem zdobycie samego haslera graniczyło z cudem ale na tym jego historia się nie skończyła. Przyjechał do mnie, został poddany konserwacji i wrócił do życia w moim pulpicie. Kontakty fejsbukowe przydały się ponownie. „Węgierski” RT 12 znalazł bardziej odpowiednie zastosowanie, a jego miejsce zajął właściwy mojemu pulpitowi model RT 9.

Pierwszy egzemplarz stosowany w różnych lokomotywach, między innymi w normalnotorowej ST-43 ale także w wąskotorowej Lxd2, nigdy nie występował w interesującej mnie EU07. Pewnego dnia odezwał się do mnie ktoś, kto poszukiwał właśnie RT 12 do wąskotorowego „rumuna” i na dodatek zaoferował wymianę na RT 9. Lepiej bym sobie tego nie mógł wyobrazić. W efekcie oba projekty mogły zostać wyposażone w odpowiednie dla nich urządzenia.

Minęło sporo czasu i w końcu upragniony sprzęt pojawił się w moim domu. Wymagał kilku drobnych regulacji ale na szczęście jest równie sprawny jak jego poprzednik. Mogłem zacząć ponownie myśleć o jego finalnym zamocowaniu na pulpicie. Przygotowana wcześniej płyta stykowa przestała być potrzebna ale za to musiałem przemyśleć nowy sposób powieszenia stosunkowo ciężkiego elementu, z jednej strony stabilny, a z drugiej dyskretny tak aby nie był widoczny z przodu. W końcu udało mi się przygotować odpowiedni stelaż, skutecznie spełniający swoją rolę. Od tej chwili mogę spokojnie dobierać się do wnętrza i zmienić taśmę bez przytrzymywania go ręką i ryzyka upadku.

Brakuje jeszcze kilku drobiazgów ale to co najważniejsze jest już na swoim miejscu.

Na koniec jeszcze mały pokaz całego układu składającego się z konwertera analogowo-cyfrowego, falownika i prędkościomierza. W tym przypadku elementem sterującym jest potencjometr pozwalający na ręczne zadawanie analogowej wartości napięcia w zakresie 0-3,3V. Docelowo źródłem sygnału jest wyjście analogowe mikrokontrolera PoKeys.