Jest to parametr określający odchylenie odcienia badanej barwy od barwy idealnej wyrażony w procentach. Wielkość tą wylicza się ze wzoru: U=((M-L)/(H-L))*100% gdzie: H – gęstość optyczna maksymalna, M – gęstość optyczna średnia, L – gęstość optyczna minimalna. Gęstości optyczne dla danej farby wyznaczane są przez pomiar przez odpowiedni filtr R, G lub B.
Pomiary
Pomiary w poligrafii.
Gęstości optyczne cząstkowe
Gęstości optyczne cząstkowe są gęstościami mierzonymi przez poszczególne filtry (R – czerwony, G – zielony, B – niebieski). Dla farb triadowych (C – cyan, M – magenta, Y – żółta, K – czarna) wyróżnia się gęstości optyczne główne (pomiar przez filtry dopełniające):
Gęstość optyczna
Gęstość optyczna D jest to ujemny logarytm współczynnika przepuszczania T. Wielkość ta charakteryzuje ilość promieniowania przechodzącego przez materiał przeświecalny (diapozytyw lub negatyw) lub odbitego od materiału nieprzeświecalnego (fotografia, odbitka drukarska). Im większa wartość gęstości optycznej D, tym bardziej pochłaniający materiał (zatrzymuje więcej promieniowania o danej długości fali, które na niego padło).
Densytometr
Jest to urządzenie pomiarowe, które mierzy stosunek ilości światła odbitego (lub przechodzącego) do ilości światła padającego. Urządzenia te podają wartość gęstości optycznej D w formie liczbowej obliczając ją z zależności D=log(1/T), gdzie T jest współczynnikiem przepuszczania (lub odbicia).
Przyrost wartości tonalnej
Określane także jako DotGain. Jest to zjawisko powiększania się punktów rastrowych na odbitce. Występuje ono w wyniku roztłaczania farby na podłożu oraz poprzez zjawisko przejścia światła przez warstwę farby (tzw. pozorne powiększenie punktów). Dopuszczalne wielkości przyrostu wartości tonalnej są określone przez zalecenia norm z serii ISO 12647. Również producenci maszyn drukujących publikują różne zalecenia w […]
