Spośród wielu dostępnych testów jednym z dokładniejszych jest wzorzec kontrolny PMS (Prazisionsmesstreifen), opracowany w Instytucie FOGRA i przeznaczony do kontrolowania kopii i odbitek.
Wzorzec PMS składa się z:
- pola mikrokresek K
- pola rastrowego T z negatywowymi okrągłymi punktami rastrowymi o średnicy 85 mikrometrów, z pokryciem rastrowym 80% i gęstością rastra 60 linii/cm,
- pola rastrowego M. z pozytywowymi okrągłymi punktami rastrowymi o średnicy 120 mikrometrów, z pokryciem rastrowym 39% i gęstością rastra 60 linii/cm,
- pola rastrowego S z pozytywowymi okrągłymi punktami rastrowymi o średnicy 50 mikrometrów, z pokryciem rastrowym 7% i gęstością rastra 60 linii/cm,
- pól kreskowych D/D z układem równoległych kresek odchylonych względem siebie o kąt 90 stopni przedzielonych wąskim polem kresek odchylonych o kąt 45 stopni (przy gęstości rastra 48 linii/cm); szerokość kresek wynosi 130 mikrometry, szczelin 80 mikrometrów, pokrycie rysunkowe 62%.
Pola rastrowe i mikrokreskowe stosowane są do oceny kopii pod względem jakości odtwarzania wartości tonalnych, zaś pola D/D do oceny odbitek pod względem powtórzeń (dublowania) i zmurzenia.
Istotne znaczenie dla prawidłowej oceny kopii ma pole K wzorca PMS. Składa się ono z trzech części: strefy pełnego pokrycia (100%), strefy szczelin i strefy kresek podzielonych na dziewięć odcinków (stopni) oznaczonych liczbami od 4 do 40, informującymi o grubości kresek i szczelin w mikrometrach (1 mikrometr = 1/1000 mm). W każdym odcinku kreski i odpowiadające im szczeliny mają tę samą grubość. Strefa pełnego pokrycia spełnia dodatkową funkcję – ułatwia wzrokową obserwację jakości odtwarzania najdrobniejszych szczelin, których bez tej strefy nie można już rozróżnić okiem nieuzbrojonym. Np. gdy pomiędzy strefą pełnego pokrycia i strefą szczelin zauważalna jest różnica wartości tonalnych, wtedy strefa szczelin jest jeszcze odtwarzana, natomiast gdy nie dostrzega się tej różnicy, wtedy strefa szczelin nie zostanie odtworzona. Na podstawie zachowania się strefy szczelin i kresek w czasie kopiowania wnioskuje się o występowaniu zjawiska podświetlenia i jakości odtwarzania punktów rastrowych.
Do kontroli przygotowywania form drukowych, obok testu FOGRA PMS, dostępne są także inne testy, np: UGRA-FOGRA 82. Zawiera on podobne elementy (mikrolinie, mikropunkty, skalę rastrową) oraz dodatkowo stopniową skalę wielotonalną.
Do kontrolowania procesów drukowania dostępne są testy w postaci pasków, przeznaczone do umieszczania na formie kopiowej (montażu) po stronie przeciwnej do łapek maszyny. Przykładem może być test FOGRA PMS-DKL, lecz każdy poważny producent maszyn drukujących oferuje podobne testy.
Obecnie dostępne są także testy w postaci pliku PostScript’owego do bezpośredniego naświetlania lub montowania w programach do składu. Testy te jednak nie służą do kontroli wykonywania form drukowych, a jedynie do kontroli procesu drukowania.
