Nastawnik jazdy to było coś czego chciałem w końcu dotknąć i porzucić klawiaturę. Jednocześnie miałem świadomość, że jest to jeden z najbardziej skomplikowanych elementów całego pulpitu.
Najważniejszy element wnętrza myszki kulkowej odpowiadający za działanie nastawnika
W tym jednym module łączyły się różne wyzwania. Musiał być precyzyjny i wytrzymały. Dawać duże wrażenie realizmu mimo, że nie był w całości pozyskany z lokomotywy. Wyzwanie było zarówno od strony mechanicznej jak i elektronicznej. Na stosunkowo niewielkiej przestrzeni musiałem zmieścić trzy elementy (nastawnik jazdy, bocznikowania i kierunkowy). Do pierwszych, raczej mało udanych prób wykorzystałem mechanizm przełączający z wyłącznikami krańcowymi. Liczyłem dzięki temu na uniknięcie straszącej mnie elektroniki, jednak strona mechaniczna była na tyle mało pewna w działaniu, że szybko porzuciłem ten pomysł. Po kilku różnych próbach zdecydowałem w końcu, że sprawdzony w wielu różnych urządzeniach encoder optyczny będzie jednocześnie bardzo precyzyjny jak również trwały.
Znalazłem w sieci kilka projektów wykorzystujących elementy starej myszki kulkowej i od razu zacząłem grzebać w swoich zasobach. Na szczęście znalazłem kilka myszek, które od razu poszły pod… śrubokręt. Przynajmniej dwie wydały się dobrymi dawcami narządów. Chęć szybkiego sprawdzenie czy takie rozwiązanie ma szansę powodzenia pokleiłem z dostępnych rezystorów, dość obleśnie wyglądający prototyp i zacząłem badania reakcji fotodiody na przesłanianie szczeliny. Eksperyment powiódł się nadspodziewanie, choć nie każdy materiał był wystarczająco nieprzepuszczalny dla podczerwonego promieniowania diody.
Gotowy zestaw składający się z płytki rezystorów oraz płytki z układem dioda – podwójny fototranzystor z myszki
Pozytywnie zapowiadające się próby zachęciły mnie do wykonania docelowych encoderów przeznaczonych do obsługi nastawnika jazdy oraz bocznika. Nastawnik kierunkowy dla ułatwienia konstrukcji został oparty na trzypozycyjnym przełączniku krzywkowym.
Gotowe elementy docelowo zamontowane w obudowie nastawnika składają się z płytki rezystorów oraz podłączonej do niej płytki wypreparowanej z myszki zawierającej układ dioda – podwójny fototranzystor.
Część mechaniczna wraz z tarczami encoderów zostanie opisana w oddzielnym temacie.
