Właściwe przygotowanie form drukowych jest ważnym procesem pozwalającym na osiągnięcie poprawnej odbitki. Wieloletnie doświadczenie z kontrolą jakości w systemach CtF (pomiary densytometryczne diapozytywów/negatywów, paski kontrolne kopiowania) poparte pojawieniem się norm i metodologii naturalnie zaowocowało chęcią kontynuacji tych praktyk w systemach CtP. Na pierwszy rzut oka płyta analogowa nie wiele się różni od cyfrowej jednak stosowane obecnie technologie warstw kopiowych wymagają specjalnego podejścia. Również metody kontroli jakości znane z systemów CtF nie dadzą się zawsze przenieść bezpośrednio do świata CtP. Odmienność materiałów jak również stosowanych metod obrazowania (różne rodzaje układów naświetlających) a także końcowej obróbki płyt powodują, że kontrola poprawności przygotowania form drukowych CtP może rządzić się odmiennymi prawami.
Przede wszystkim należy określić jak ma wyglądać prawidłowo przygotowana forma drukowa, jakich narzędzi możemy użyć aby to zweryfikować a także zwrócić uwagę na potencjalne zagrożenia.
Prawidłowa forma powinna stabilnie wytrzymać deklarowany nakład, a biorąc pod uwagę całość procesu reprodukcji, dawać oczekiwaną (np. zgodnie z odpowiednią normą z serii ISO 12647) charakterystykę.
Do kontroli płyt, producenci sprzętu pomiarowego, oferują różnorodne urządzenia oparte na pomiarach densytometrycznych lub specjalizowanej analizie obrazu. Są też dostępne testy pozwalające na wizualną kontrolę poprawności naświetlania płyt.
Mając do dyspozycji bogaty arsenał techniczny warto jednak zwrócić uwagę na pewne zagrożenia, które mogą wprowadzić w błąd osobę odpowiedzialną za poprawne działanie całego systemu. Są to między innymi specyficzne zjawiska, takie jak: efekt podcięcia punktów, różnice w przyjmowania farby, struktury rastrowe, warunki pomiarowe, które mogą zafałszować pomiar pokrycia rastrowego dokonywanego na płytach.
Stosowanie identycznego urządzenia pomiarowego w przypadku różnych rodzajów płyt, zmiana warunków pomiaru poprzez np. zastosowanie filtra może dawać odmienne wskazania. Pomiar różnych typów płyt nawet identycznym urządzeniem może również dawać odmienne wskazania niemające wiele wspólnego z ostatecznym efektem drukowania.
Nie chcę tu jednak stwierdzić, że pomiary płyt są całkowicie nieuzasadnione a jedynie zwrócić uwagę, że nie powinno się ich traktować jako jedynej i absolutnej metody kontroli procesu reprodukcji.
Systemy zarządzające przetwarzaniem prac (np. Agfa ApogeeX) pozwalają na zdefiniowanie różnych rodzajów korekcji (krzywe linearyzacyjne, kalibracyjne czy symulacyjne) pozwalające na elastyczne budowanie stabilnie działającego systemu reprodukcji. Stosując te możliwości jesteśmy w stanie wykorzystać pomiary form drukowych i łącząc je z pomiarami odbitek nakładowych zbudować proces gwarantujący uzyskanie oczekiwanej charakterystyki reprodukcji (np. zgodnej z ISO 12647). Pokrycie rastrowe zmierzone na prawidłowo wykonanych płytach może posłużyć jako wartość referencyjna do codziennej kontroli jakości.
Bardzo ważne jest okresowa weryfikacja zgodności z wybranym standardem, zarówno dla odbitek próbnych jak i nakładowych.
Taka ustandaryzowana odbitka nakładowa może być z sukcesem odzwierciedlana w postaci prób barwnych zarówno materialnych jak i niematerialnych (próby ekranowe – soft proofing).
